Het moge duidelijk zijn.
Onze Staatssecretaris van Natuur en Visserij (fijne combinatie) wil eieren gaan rapen van onze nationale vogel die bedreigd wordt door mestoverschotten en beroerd maaibeleid. Hij gelooft niet in de Klimaatcrisis, begrijpt niet dat de Grutto leeft van insecten die nu eenmaal in het monotone landschap van Engels raaigras en eindeloze velden mais dusdanig in aantal achteruit zijn gegaan dat de Grutto jongen verhongeren. Het aantal grutto’s neemt snel af, van 125.000 50 jaar geleden tot 25.000 op dit moment. Staatssecretaris Rummenie wil die eieren machinaal laten uitbroeden en de volwassen vogels vervolgens loslaten in de vrije weide met Engels raaigras, mest, mais en pesticiden. Dit is een kansloos project om meerdere redenen. Ten eerste het structurele gebrek aan voedsel in de monocultuur. Ten tweede missen de vogels iets wat buiten die fokboerderij zeker aanwezig is. Wat de invloed is van zorgzame ouders heb ik afgelopen zomer mogen meemaken. Op mijn vaste fietsroute naar mijn werk zag ik meerdere keren langs de kant van de weg een zilvermeeuw op een lantaarnpaal zitten. De paal zag wit van de ontlasting wat bij andere palen langs deze weg niet het geval was. Ik keek in de berm onder die lantaarnpaal en daar zat een jonge meeuw, herkenbaar aan zijn grijze verenkleed in het gras. Toen ik dichterbij kwam vloog de volwassen meeuw krijsend rakelings over mijn hoofd. Een waarschuwing om niet nog dichterbij te komen. De jonge meeuw fladderde wat ongelukkig naar de veiligheid van het kanaal. De weken erna bleef ik de meeuwen volgen. Meestal zat de volwassen meeuw op de vaste plek op de lantaarnpaal. Meerdere keren zag ik de jonge meeuw piepend en bedelend achter de ouder aanlopen, terwijl die uit de oever van het kanaal wat eetbaars oppikte. Na een poosje, er zal zo ongeveer 3 weken zijn verstreken zag ik het jong in die wallekant zijn maaltje bij elkaar scharrelen, steeds makkelijke bewegend. Na een week of zes waren de vogels plots van hun vaste stek verdwenen. In het kanaal drijven nu zonder bescherming van oudere meeuwen de grauwgrijze jongen, die hebben geleerd hun kostje bij elkaar te scharrelen en te overleven. Zo gaat dat met meeuwen, mollen, meesjes en mensen. Zaterdag aanstaande weer werken in het voedselbos. Zaanstraat 126 achter het voetbalveld, van 10 tot 12. Er is veel te doen en veel te leren. Het moge duidelijk zijn dat ook Staatssecretaris Rummenie altijd van harte welkom is, maar van de eitjes van mezen en spechten, en de jongen van egels en mollen moet hij afblijven.
Voor degenen die komen: we onthullen een geheim!